мистар

[مسطر]

а. кит

1. асбоби сатркашии аз коғази ғафси сахт ва риштаи абрешим сохташуда, ки риштаи онро бо сиёҳие ранг карда, рӯи саҳифаи навишташуданӣ гузошта дасткаш мекарданд ва дар натиҷа рахҳои рост рӯи саҳифа нақш мегузошт; хаткаш, ҷадвал

2. коғази рах-рахест, ки барои болову поин нарафтани сатр дар вақти навиштан дар зери коғаз мегузоштанд